Büyüdüm Artık!

Büyüdüm artık!
Güneşi gördüm diye sevinmiyorum eskisi gibi,
Yağmur yağdı diye de hüzünlenmiyorum...

Özlüyorum
Çocukluğumun acımasız çakıl taşlarını,
ve
Annemi kızdıran her bir çim lekesini...

Büyüdüm artık!
Çünkü eskisi gibi tat vermiyor
Bir şeyin peşinden koşturmak
Kovalamıyorum da hiçbir şeyi zaten...

İçimde özlemim :
Nefes arası vermeden çıkıp indiğim merdivenler
ve
Her birimizin eve gel çağrısı, baba baskısı,
Akşam ezanları...

Büyüdüm artık!
Aklıma bile gelmiyor, ilk aklıma gelenler
Bir misketin peşinden de yuvarlanmıyorum
Misketim bile yok ki zaten

Bazen özlüyorum :
İşlenen masum bir suçun, yeşeren korkusunu
Şimdi yalanlarım bile o kadar gerçek ki
Söylenecek yalanım da yok zaten...

Nefessiz bir koşuşturma telaşı içerisinde
Büyüyerek, yaşlandığımız o küçük bahçede
Mezar olana kadar, sürer bu mücadele...